کتیبه داریوش بزرگترین و طولانی ترین کتیبه زبان فارسی باستان می باشد. در سال 520 پیش از میلاد مسیح، داریوش هخامنشی در این کتیبه، فرامین، اندرزها و شرح فتوحات خود را به خط میخی به سه زبان پارسی باستان، عیلامی و بابلی در مجموع 1119 سطر در دل سنگ نگاشته است. شکوه این کتیبه به گونه ای است که فقط زبان پارسی باستان آن دارای 414 سطر می باشد. بر اساس این کتیبه وسعت جغرافیایی ایران زمان داریوش، نام قدیمی مکان های جغرافیایی کنونی، ماهها، اشخاص و اقوام همسایه ایران را در آن زمان می توانیم بشناسیم. این کتیبه نقش برجسته، بر سینه صخره های بیستون در 25 کیلومتری شرق کرمانشاه در بزرگراه کرمانشاه به تهران حجاری شده است.